Witajcie w zaświatach! Jak tam jest? Może właśnie tak… Gdzieś między światami znajduje się studio fotograficzne, do którego ludzie trafiają po śmierci. Zanim jednak odejdą w dalszą drogę, czeka ich ostatnie zadanie. Otrzymują stos zdjęć, po jednym z każdego dnia życia, i z nich muszą wybrać po jednym z każdego przeżytego roku. Mogą też cofnąć się w czasie, aby sfotografować jeden szczególny dla nich moment. Gdy zdjęcia są już wybrane, Hirasaka przygotowuje specjalny pokaz, podczas którego każda osoba ogląda swoje życie, zanim w spokoju odejdzie do wieczności. Poznajemy trzech gości tego wyjątkowego zakładu fotograficznego. Starsza kobieta chce wrócić do ruin powojennego Tokio. Mężczyzna w średnim wieku, członek yakuzy, wraca do momentu, w którym czuł radość i wdzięczność. Z siedmioletnią dziewczynką Hirasaka chce spędzić dzień na beztroskiej zabawie. Ale nie można bezkarnie ingerować w przeszłość… Fotograf zaginionych wspomnień to kojąca i podnosząca na duchu opowieść o życiu, nadziei i przeplataniu się ludzkich losów.
2. Atypowy.
Dlaczego świat nie jest stworzony dla osób autystycznych i jak powinniśmy temu zaradzić. Nadszedł czas, aby przebudować świat… Współczesny świat jest skrojony pod osoby neurotypowe – hałas, jasne migające światła, small talk, rozmowy telefoniczne, aluzje i niepisane zasady… Tymczasem dla autystów to może być koszmar. W książce Atypowy Pete Wharmby wyjaśnia, jak to jest „być innym” i funkcjonować w rzeczywistości, która nie została zaprojektowana dla ciebie. Sam autor został zdiagnozowany jako osoba w spektrum autyzmu późno, bo w wieku trzydziestu czterech lat. Przez całą młodość zmagał się z wieloma trudnościami, nie rozumiejąc, z czego wynikają. Latami „maskował się”, próbując się dostosować, co było dla niego koszmarnie wyczerpujące. Jego książka to coś znacznie więcej niż tylko prezentacja innego punktu widzenia – Wharmby podejmuje się roli tłumacza z „języka neuroróżnorodności” na „język neurotypowy”, aby większości społeczeństwa udało się zrozumieć przez tak długi czas pomijaną mniejszość. Autor obala stereotypy, rozprawia się z potocznym postrzeganiem autyzmu i w niezwykle empatyczny sposób odsłania kulisy życia osoby neuroatypowej. Bolesna prawda jest taka, że jako społeczeństwo nie robimy zbyt wiele, aby ulżyć tej grupie w cierpieniu. Atypowy podpowiada, w jaki sposób nasze dwa światy mogą się spotkać i co możemy zrobić dla wielu autystycznych osób w naszych szkołach, miejscach pracy i życiu. Tak oto powstał praktyczny podręcznik przeznaczony dla wszystkich tych, którzy pragną uczynić świat prostszym i lepszym dla osób w spektrum autyzmu.
3. Czasem czuję mocniej. Rozmowy o wychodzeniu z kryzysu psychicznego.
Prawdopodobnie znasz taką osobę, choć być może o tym nie wiesz. W szczerych, intymnych rozmowach z Agnieszką Jucewicz bohaterki i bohaterowie tej książki – wśród nich m.in. medalista olimpijski Marek Plawgo, dziennikarka Małgorzata Serafin, artysta i aktywista Paweł Żukowski oraz znana dietetyczka Katarzyna Błażejewska-Stuhr – opowiadają o swoim doświadczeniu kryzysu psychicznego. Otwarcie mówią o tym, jak diagnoza zmieniła ich życie. Jak – czasem wbrew wszystkiemu – żyją, pracują i budują relacje. I z jakimi wyzwaniami i wyobrażeniami o swoich chorobach muszą się mierzyć. TO KSIĄŻKA, DZIĘKI KTÓREJ KAŻDY, KTO BORYKA SIĘ Z PROBLEMAMI PSYCHICZNYMI, POCZUJE, ŻE NIE JEST SAM Ten, kto choruje, ale boi się stygmatyzacji, odkryje w sobie odwagę potrzebną do podjęcia leczenia. Bliscy osób w kryzysie psychicznym dowiedzą się, jak wspierać zmagających się z depresją, uzależnieniami, napadami lęku panicznego, stresem pourazowym, schizofrenią, zaburzeniami odżywiania lub chorobą afektywną dwubiegunową. A ten, komu temat zdrowia psychicznego był dotąd obcy, będzie mógł skonfrontować się z własnymi lękami i uprzedzeniami.
4. Chwała Portugalii.
"Chwała Portugalii" to czarna komedia – wyjątkowo czarna, przerażająca, potworna, groteskowa, nielinearna, barokowa... Już sam tytuł jest ironiczny i przewrotny: fraza zaczerpnięta z wersu hymnu narodowego zapowiada rozwinięcie i cel tej powieści, jakim jest ukazanie drugiej strony tej „chwały”, odsłonięcie, bez znieczulenia, prawdy leżącej po obu stronach politycznego spektrum, poprzez dwie naprzemiennie pojawiające się przestrzenie narracyjne: Luandę i Lizbonę, od 1977 do 1995 roku, przez osiemnaście lat historii. Stosując chóralną strukturę różnych monologów zbliżających się do siebie i oddalających, autor ze szczególnym mistrzostwem wprowadza czytelnika do wnętrza postaci, ukazuje przemoc kolonializmu, rewolucji i wojny poprzez głęboki i niezatarty ślad, jaki pozostawiają w psychice człowieka.
5.Jak uczy się mózg.
Książka poświęcona jest szeroko rozumianej problematyce uczenia się widzianej z perspektywy neurobiologii, psychologii i pedagogiki. Autor w ciekawy sposób omawia zagadnienia dotyczące neurologicznych podstaw uczenia się, opierając się na najnowszych badaniach nad mózgiem. Stara się przekonać czytelnika, że z badań nad mózgiem można wyprowadzić wnioski praktyczne istotne dla szkoły, uniwersytetu i społeczeństwa. Szczegółowo przedstawia proces uczenia się w ciągu życia, także w okresie prenatalnym. Wyjaśnia dlaczego dzieci przejawiają trudności w uczeniu się (np. czytanie, matematyka). Omawia procesy uczenia się w świetle różnych zagadnień i problemów społecznych (kooperacja, wartości, przemoc). Prezentuje wnioski dotyczące nauczania szkolnego, np. wyniki międzynarodowych badań nad poziomem osiągnięć szkolnych (PISA) przeprowadzonych także w Polsce.
6. Japonia, Chiny i Korea.
Kolejna książka autora bestsellera Skandynawski raj Japończycy, Koreańczycy i Chińczycy nie tylko ze sobą sąsiadują, ale też należą do jednej wielkiej konfucjańskiej rodziny. W sferze kulturowej łączy ich bardzo wiele, a przyjazne stosunki mogą im przynieść mnóstwo korzyści. Dlaczego więc pałają do siebie taką nienawiścią? Michael Booth, dziennikarz i autor wielu bestsellerów, rusza w podróż po Azji Wschodniej, by zbadać przyczyny wzajemnej wrogości trzech azjatyckich tygrysów. Okazuje się, że wszystko może być źródłem konfliktu: przynależność terytorialna wysp, wojenna historia, kontrowersyjne pomniki, eskalacja zbrojeń, a nawet… zła dekoracja deseru. Japonia, Chiny i Korea… to barwna, sugestywna i niezwykle zabawna książka, będąca połączeniem relacji z podróży z zarysem historii i polityki tamtego regionu. „Dwa tygrysy nie mogą mieszkać na tej samej górze” – mówi wschodnie przysłowie. I okazuje się, że jest w nim sporo prawdy. „Polityka historyczna jest w Azji Wschodniej najsilniejszą bronią masowego rażenia. Nie trzeba nowoczesnych rakiet, żeby trzymać się w szachu. Nienawiść do sąsiadów można włączać i wyłączać, jeżeli rządy tego potrzebują. Booth rzuca światło na ten skomplikowany, zerojedynkowy świat”. Rafał Tomański, autor kanału „Środek od środka” (TikTok/YouTube/podcast),były korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Pekinie.
7. Kobiety z obrazów.
Ekscentryczna Dora Maar, niezależna Victorine Meurent, tajemnicza Lisa del Giocondo czy twardo stąpająca po ziemi Catherine Bolnes – to tylko niektóre z kobiet kryjących się za dziełami wielkich mistrzów. Tamara Łempicka w czasach największej biedy za sprzedawane obrazy kupowała diamentowe bransoletki. Frida Kahlo nawet przykuta do wózka inwalidzkiego i dręczona bólem brała udział w manifestacjach politycznych. Emilie Flöge przez ponad dwadzieścia lat prowadziła zakład krawiecki, ubierając najzamożniejsze wiedenki. Gala Dali twardo kierowała karierą męża, rozkochiwała też w sobie przeróżnych artystów, często doprowadzając ich do szaleństwa. Antoinette de Wateville o względy i miłość Balthusa musiała rywalizować z własnym bratem, a zaledwie siedemnastoletnia Wally Neuzil dla Egona Schielego porzuciła pracę modelki u Gustawa Klimta. Małgorzata Czyńska udziela im głosu, ukazuje je już nie przez pryzmat ich związków z wielką sztuką, lecz jako osoby z krwi i kości, pełne obaw i emocji, żywe i zaskakująco prawdziwe. Choć pochodziły z różnych czasów, krajów i sfer, zostały uwiecznione na obrazach, które wywarły trwały wpływ na światową sztukę i przeniknęły do zbiorowej świadomości. Muzy wielkich artystów zachwycały nieprzeciętną urodą, imponowały odwagą, gorszyły bezwstydnością. Często były nie mniej fascynujące od płócien, na których je utrwalono.
8. Kobiety z obrazów. Polki.
Galeria kobiecych losów zapisanych w obrazach. W trudnych czasach walki o emancypację walczyły o swoje prawa do nauki, uprawiania sztuki, pracy i samodzielności. Zofia Stryjeńska – „księżniczka polskiego malarstwa” – studiowała w Monachium przebrana za chłopaka. Helena Rubinstein – cesarzowa urody – zamiast kuracji odmładzającej wolała zafundować sobie portret u słynnego malarza. Zofia, Maria i Eliza Pareńskie już jako podlotki weszły do polskiej literatury i sztuki: Stanisław Wyspiański uwiecznił je na kartach Wesela i na secesyjnych pastelowych portretach. Olga Boznańska w malarstwie odnalazła wolność. Anna Bilińska postawiła sobie cel w sztuce: być tak dobra jak mężczyzna, i prześcignęła niejednego z kolegów po fachu. Teresa Roszkowska, wybitna scenografka, opalona na heban i wystylizowana na egzotyczną piękność, wiodła prym podczas plenerów malarskich w Kazimierzu Dolnym. Zofia Jachimecka, tłumaczka i promotorka włoskiego dramatu, autorka przekładu Pinokia, była ulubioną modelką krakowskich artystów. Opowieści o polskich malarkach, muzach, modelkach, które tworzyły dzieła światowej klasy oraz inspirowały najwybitniejszych artystów. Utalentowane i przebojowe, wrażliwe i introwertyczne – każda inna, każda z porywającą historią.
9. Koronczarki. Klątwa rodziny Flores.
Jedna z pięciu książek, „które musisz znać” według magazynu „Rolling Stone” (2022). Kobieca saga odkrywająca najgłębsze tradycje Brazylii i przybliżająca sytuację brazylijskich kobiet w początkach XX wieku. Sprzedane prawa do serialu (prod. Prodigo Films). Losy siedmiu pokoleń kobiet plecione nićmi koronki Początek XX wieku, małe miasteczko w Brazylii. Kobiety z rodziny Flores zdaje się prześladować dziwna klątwa: wszyscy mężczyźni, którzy pojawili się w ich życiu – czy to ojcowie, synowie, bracia czy mężowie – zmarli przedwcześnie. Niezależnie od przyczyn kobiety Flores musiały nauczyć się radzić sobie same. Ich głównym zajęciem było plecenie koronek. Choć brak mężczyzn dał im więcej swobody, sprawił też, że mieszkańcy miasteczka stali się wobec nich bardziej nieufni. Co się dzieje z tą rodziną? Czy te kobiety to czarownice, czy trucicielki...? Kobiety Flores stanowiły prawdziwą galerię charakterów: Firmina – żarliwa katoliczka, Carmelita – z utęsknieniem czekała na śmierć, Cândida– postrzegała świat poprzez dźwięki czy Inês, która wraz z przyjaciółką tworzyła koronkowy kod, aby pomóc jej uciec od przemocowego męża, najpotężniejszego człowieka w regionie. Przodkinie stają się inspiracją dla Alice na jej feministycznej drodze. Udało im się bowiem zbudować dyskretną, ale skutecznie działającą wspólnotę. Niezwykła opowieść o sile i miłości kobiet, które wymyśliły własny kod złożony ze szwów, nici i igieł w czasach, w których nie miały głosu.
10. Kwiaty w pudełku. Japonia oczami kobiet.
Japonia – dla większości Europejczyków kraj, w którym kobiety w kimonach kryją twarze za wachlarzami, a zapracowani mężczyźni produkują niezawodne samochody i najlepszy sprzęt elektroniczny na świecie. Ale zupełnie inaczej widzą Japonię tamtejsze kobiety: ich świat to miejsce nieoczywiste, pełne napięć i sprzeczności, gdzie tradycja i nowoczesność splotły się w ciasny węzeł – ról społecznych, ograniczeń i konwenansów, z których tylko niektórym udaje się wyzwolić. Kobiety, które nie spełniają społecznych oczekiwań, nazywa się różnie: „przegranymi psami”, „kobietami kamieniami”, „świątecznym ciastem”. Jeszcze do niedawna ideałem dla wielu rodzin było wychowanie „córek w pudełkach” - chowanych przed zewnętrznym światem, żeby przejść szybko z domu rodziców do domu męża. Umierające z przemęczenia kobiety z przędzalni były „kwiatami narodu”. Żeńską drużynę siatkówki media nazywały „kwiatem igrzysk”. Kobiety w biurach przez długi czas nazywano „kwiatami biurowymi”, jak ikebanę, kwiatowe aranżacje w lobby dużych korporacji. Długo traktowano je jak bukiet, który można wyrzucić, jak dekorację, którą zmienia się wraz nową porą roku. Karolina Bednarz przygląda się Japonii krytycznie, ale z empatią, celnie wskazując bolączki i wyzwania, z którymi na co dzień mierzą się mieszkanki Kraju Kwitnącej Wiśni. I pokazuje siłę kobiet, które mimo różnych trudności, coraz głośniej mówią o swoich problemach. I coraz częściej mówią „dość”.
11. Magiczna rana.
Długo oczekiwany prozatorski powrót Doroty Masłowskiej. Trashowa powieść, która w obłąkańczo zabawny i zarazem śmiertelnie poważny sposób chwyta kawał współczesnej rzeczywistości. Przez karty książki przewijają się osobliwe, choć jakby skądś nam znane postaci: kobiety w rozsypce i bywalcy siłki, wystylizowani mieszczanie i świadome swoich praw małolaty. Widzimy je w najróżniejszych miejscach – w ekskluzywnych mieszkaniach, na wege weselu, w craftowej piekarni i przeznaczonym do rozbiórki hotelu. Postaci te napędzane są przez rozmaite fantazmaty, mniej lub bardziej wygórowane aspiracje i niemożliwe do zaspokojenia pragnienia. Autorka w niepodrabialny i sobie tylko właściwy sposób tropi popkulturowe schematy i językowe klisze tworzące ich sztucznie wygenerowany świat. I hakuje ten świat wyobraźnią, która podpowiada także surrealistyczne scenariusze. Rewelacyjna proza, napisana z ogromnym literackim szwungiem. Mistrzostwo Polski w obserwowaniu Polski oraz krajów zagranicznych.
12. Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944-1949.
Po klęsce powstania warszawskiego nazywana niegdyś Paryżem Północy Warszawa zamieniła się w ocean gruzów. Trzeba było mieć wiele wyobraźni, żeby patrząc na sterczące kikuty dawnych kamienic, planować szybkie odrodzenie miasta. A jednak decyzję o jego odbudowie podjęto niemal niezwłocznie. Przed architektami i budowniczymi stanęło trudne zadanie… Choć wizytówką powojennej odbudowy Warszawy stała się zrekonstruowana starówka, to reszta miasta nie miała wrócić do dawnej formy, tylko zamienić się w idealną nowoczesną metropolię. To książka o entuzjazmie i optymizmie, o wyobrażaniu sobie „najlepszego miasta świata” na gruzach starego porządku, o architektach z Biura Odbudowy Stolicy, którzy tworząc miasto swoich marzeń, przykładali rękę do budowy totalitarnego państwa.
13. Nastolatek potrzebuje wsparcia. Zrozum swoje dziecko i bądź po jego stronie.
Dorastanie jest łatwiejsze, gdy ma się po swojej stronie rodziców. Relacja z dorastającym dzieckiem jest ogromnym wyzwaniem dla wielu dorosłych ― zwyczajnie nie jesteśmy do roli rodziców przygotowani! Młodym, nastoletnim człowiekiem targają gwałtowne uczucia, których często nie rozumie, pojawiają się nastroje, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Nastolatek czasem zachowuje się w sposób, jakiego nie pochwalamy i jaki on sam, po czasie, uważa za nierozsądny i niepotrzebny. Zła wiadomość jest taka: to normalne i naturalne, proces przejścia w dorosłość tak właśnie wygląda. Z kolei dobra wiadomość brzmi: wszystkie nastolatki przez to przechodzą, wszyscy rodzice się z tym zmagają. Mamo, tato, nie jesteście więc sami! Autorzy książki, pracujący na co dzień zarówno z nastolatkami, jak i z ich rodzicami, przygotowali publikację, której celem jest pomoc obu stronom. Wychodzą bowiem z założenia, że aby się porozumieć, trzeba się najpierw zrozumieć. Poradnik możecie więc czytać wraz ze swoimi dorastającymi dziećmi, ale jeśli one nie mają ochoty, zróbcie to dla siebie. Ten czuły i merytoryczny przewodnik po świecie młodego, kształtującego się dopiero człowieka ma za zadanie uświadomić rodzicom, jak piękny i delikatny jest to świat, i pomóc im towarzyszyć dziecku w podróży ku dorosłości. Uświadomić, a może przypomnieć? Wszak każdy dorosły był kiedyś nastolatkiem i przeżywał te same burze, przez które przechodzi właśnie jego latorośl. I choć okoliczności zewnętrzne mocno się zmieniły, to zamknięty w swoim wewnętrznym świecie nastolatek nadal potrzebuje miłości i bliskości.
14. Nie spieprz tego! Jak zachować więź z dzieckiem.
A gdyby to nastolatki miały ocenić nas? Jeśli macie się za najlepszych rodziców na świecie, to zapnijcie pasy. Zdziwicie się, jak wiele grzeszków, o które posądzacie swoje dorastające pociechy, można przypisać wam samym. Zakazujemy dzieciom tego, na co sami sobie pozwalamy. Nastolatki nie znoszą podwójnych standardów. Nie są już wpatrzone w swych rodziców – po prostu się na nas poznały. Już potrafią nas właściwie ocenić i zbuntować się przeciw niesprawiedliwości. Wspaniałą i kochającą rodzinę, wasze wyjątkowe więzi z dziećmi budowaliście latami. Przerabialiście wszelkie małe i duże konflikty, zwyczajowe potyczki i sposoby na oddalanie się od siebie. Tak czy inaczej jesteście na ostatniej prostej. Ale to nie koniec. Ani nadzieja na odbudowę, ani ryzyko zerwania relacji nigdy nie były tak blisko jak teraz. Wybierajcie!
15. Przygodne rozważania. Felietony.
Na Przygodne rozważania składa się pięćdziesiąt jeden esejów poświęconych osobistemu doświadczeniu autorki, poetyce, różnym przemyśleniom i autobiograficznym wspomnieniom. Tytuły tych krótkich tekstów tworzą mapę pozostającą w ciągłym ruchu, określaną przez oko czytelnika. A każdy z nich, przekraczając różne progi i granice, wywracając priorytety, otwiera połączenia między odległymi kontekstami, zmienia drogę, żeby tym lepiej pokazać jej trasę. I oto opowieść o bezsenności prowadzi do potrzeby pisania, trzykropek do tchórzostwa, fascynacja takim czy innym aktorem do samowystarczalności dzieła sztuki, trauma związana z przeprowadzką do emancypacji kobiet a rośliny do rozwarstwienia. Dzięki temu słowo pisane staje się dość paradoksalnym narzędziem – jest ono stanowcze właśnie wtedy, gdy zdaje się, że zaprzecza tematowi albo od niego odbiega. Po to, aby podważyć stereotypy, aby spod patyny prawdopodobieństwa wydobyć prawdę, na scenie pojawia się taki punkt widzeniu, który jest zarazem bliski i daleki naszemu codziennemu życiu. Odkrywanie, zgłębianie tematów skłania do przemyśleń nad światem kobiet, który przypomina wspaniałe graffiti, ciągle częściowo pogrzebane pod grubą warstwą neopatriarchalnych pojęć, pod retoryką emancypacji czy tego, co wypada. I właśnie stąd wziął się impuls do pisania Przygodnych rozważań.
16. Przysłona.
Jeszcze nie dzieje się nic złego. Trwa zima. Emilia chce jak najszybciej wyjechać. Wrócić do Francji, gdzie pracuje, jako opiekunka osób starszych. Jak sama mówi, lepsze to, niż robota przy taśmie. Byle dalej od domu, starych mebli, świętych obrazów, zrzędzenia babki. Dwa miesiące czekała na telefon, i wreszcie jest. Nowe mieszkanie. Nowi ludzie. Nowa podopieczna. Wydaje się, że ma fart, a może nawet szczęście, jednak wkrótce wszystko się zmienia. Podczas Wielkanocy, za sprawą pewnego zdjęcia, wydarza się coś dziwnego. Odtąd nic nie będzie już takie samo. Ani dom. Ani babka. Ani staruszka, którą się opiekuje. Kto jest kim? Kto mówi prawdę? Kto udaje, kogoś innego? Tylko Emilia może rozwikłać tę zagadkę. Pytanie tylko czy zdoła? Czy potrafi wyobrazić sobie mroźną noc? Dziewczynkę, która nagle znika. A może nie musi sobie niczego wyobrażać? Może prawda jest zupełnie inna. „Przysłona” jest opowieścią o kobietach, którym wielka historia odbiera wszystko.
17. Rany emocjonalne.
Wszyscy mamy za sobą trudne chwile – rozstanie, chorobę, śmierć kogoś z bliskich, byliśmy nękani, wykorzystywani czy poniżani. Bywa, że w konsekwencji zmagamy się z atakami paniki, cierpimy na fobie, trawi nas zazdrość albo przepełnia chroniczny smutek. Nie możemy zmienić przeszłości, ale możemy ją przekształcić w cenne doświadczenie dla naszej teraźniejszości. Dlaczego zawsze czuję się gorszy? Jak wybaczyć? Dlaczego czuję smutek, skoro mam wszystko? • Jestem swoim najsurowszym krytykiem. Dlaczego? Co zrobić, żeby nie żyć wspomnieniami? Naucz się wyciągać lekcje z przeszłości. Zamień bolesne wspomnienia w dar pomocy innym, przekuj rozpamiętywane krytyczne słowa w wewnętrzną afirmację, przekształć zazdrość w poczucie własnej wartości, wynieś z błędów i porażek naukę na przyszłość. Właśnie nadeszła chwila, żeby uleczyć nasze dzisiaj i pójść w stronę lepszego jutra.
18. Stambuł. Opowieść o trzech miastach.
Imponująca, pełna zwrotów akcji biografia jednego z najbardziej fascynujących miast świata. Daj zabrać się w wyjątkową podróż przez 6000 lat, trzy wcielenia Stambułu i dwie wielkie religie. Przejdź przez bramę między Europą i Azją. Zakosztuj stolicy imperium bizantyjskiego, rzymskiego i osmańskiego. Uznana reporterka Bettany Hughes pracowała nad książką o Stambule ponad dekadę. Obserwowała na placu Taksim antyrządowe protesty, które rozlały się na cały kraj. Na własnej skórze doświadczyła zmian, w których efekcie miasto ponownie znalazło się w centrum globalnego zainteresowania.
19. Stroiciel fortepianów.
Wielki tajwański hit, najbardziej nagradzana powieść ostatnich lat, rzecz o miłości, stracie i utraconych marzeniach. Bezimienny, łysiejący stroiciel fortepianów po czterdziestce wedle wszelkich kryteriów może uchodzić za przegranego. Miał zostać wielkim pianistą, jednak jego życie odmieniły zdrada i zawód miłosny. Opowieść stroiciela splata się z historią wdowca, który opłakuje śmierć młodej żony. W tle zaś – obok Rachmaninowa, Schuberta, Goulda i Richtera – wybrzmiewają echa Kawabaty, Ishiguro i "Śmierci w Wenecji" Manna.
20. Szkoła w czasach AI.
Sto lat temu wyzwaniem edukacji było nauczyć dzieci czytania i pisania. Dziś młodzi ludzie muszą wiedzieć, jak korzystać z internetu, by znaleźć potrzebne informacje w szybko rosnącym zbiorze danych. A wkrótce będą musieli nauczyć się, jak poruszać się w rzeczywistości rozszerzonej i wirtualnej, wchodzić w interakcje z robotami i odróżniać fakty od opinii. Żyjemy w świecie, który bardzo szybko się zmienia, co sprawia, że okres połowicznego rozpadu wiedzy w obszarach technologicznych dramatycznie się skrócił. Nie trzeba czekać pięć lat, aby 50 procent tego, co wiemy, straciło swoją wartość i stało się bezużyteczne. Dlatego dziś, bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości, wiedza o tym, jak zadać właściwe pytanie i komu, staje się kluczowa. Książka oswaja nas z kluczowymi wyzwaniami przyszłości i przedstawia najważniejsze koncepcje przyszłości, które powinny opanować nasze dzieci, by rozwój AI był dla nich szansą a nie zagrożeniem. Jest również przewodnikiem dla rodziców, nauczycieli i wszystkich osób zainteresowanych edukacją, którzy pragną wyposażyć młode pokolenia w narzędzia niezbędne do odnalezienia się w coraz bardziej złożonej rzeczywistości. Autorka przybliża następujące zagadnienia: - Od botów po druk 3D: nowe technologie w edukacji - Jak oni to robią: najlepsze systemy edukacyjne na świecie - Zamiast kredyt i tablicy: 8 innowacyjnych sposobów nauczania - W książce znajdziesz odpowiedź na pytania: Dlaczego obecny system edukacji przestał działać? - Kto się boi chata GPT? - Czy studia to relikt przeszłości? - Jaka będzie Szkoła 2050?
21. Uśpione.
Małe miasteczko położone z dala od metropolii, zagubione na granicy dwóch światów – między morzem a górami, Włochami a Francją. Dobrze prosperująca masarnia, ciężka praca kilku pokoleń Passeronów, która miała umożliwić lepszy start dzieciom. To z pozoru bezpieczne miejsce staje się sceną tragedii – uzależnienia od heroiny, zachorowania na AIDS, przedwczesnej śmierci. W tym samym czasie, gdy rodzina mierzy się z osobistym dramatem, szpitale we Francji i USA dotyka kataklizm na wielką skalę – masowe zarażenia tajemniczym wirusem, walka o znalezienie remedium i wyścig z czasem, a także z narastającą społeczną paniką i niechęcią konserwatywnych lekarzy. Anthony Passeron był jeszcze dzieckiem, gdy ojciec po raz pierwszy wymówił przy nim imię starszego brata: Désiré. Pomijane w rodzinnych opowieściach i otoczone tajemnicą. Czterdzieści lat po śmierci stryja autor podejmuje próbę opowiedzenia trudnych losów rodziny – historii awansu, prowincjonalnej mentalności i uprzedzeń, fatalnej w skutkach próby oderwania własnej przyszłości od teraźniejszości rodziców. "Uśpione" są literackim owocem wieloletniego milczenia i dowodem wielkiej pisarskiej odwagi. Precyzyjny, chłodny niczym u Annie Ernaux język splata się tu z delikatnością opisywanej historii i potęguje poczucie niepokoju.
22. Uważność.
Trening pokonywania codziennych trudności. Uważność to nie tylko droga do dobrego samopoczucia. To także narzędzie, dzięki któremu poradzimy sobie z wszelkimi przeszkodami pojawiającymi się w naszym życiu. Choć tak skuteczna, jest prosta, nie wymaga specjalnego treningu ani wiele czasu. Doktor Ronald Siegel, ekspert w dziedzinie uważności, w tym niezwykłym poradniku pokazuje, czym jest tak rozumiana uważność i uczy, jak ją stosować. Przedstawia ćwiczenia, które można wykonywać, jadąc samochodem, wyprowadzając psa albo zmywając naczynia. Radzi, jak regularnie medytować, mając do dyspozycji tylko dwadzieścia minut dziennie. Dzięki elastycznemu planowi działania będziemy bardziej skoncentrowani i wydajni na co dzień, lepiej poradzimy sobie z trudnymi emocjami, porzucimy niezdrowe nawyki, doznamy ulgi w stanach lękowych i w depresji, a także pozbędziemy się licznych dolegliwości spowodowanych przez stres. Ronald D. Siegel, doktor psychologii, od ponad 35 lat wykłada w Harvard Medical School. Od wielu lat zgłębia medytację uważności, jest w zarządzie Instytutu Medytacji i Psychoterapii. Uczy na całym świecie, dzieląc się wiedzą na temat łączenia metody uważności i psychoterapii. Wykłada również techniki medycyny psychosomatycznej.
23. Uzależniony mózg. Jak wyjść z nałogu, wykorzystując techniki terapii poznawczo-behawioralnej, uważności i dialogu motywującego.
Droga do wyjścia z uzależnienia nie jest prosta. Używki poprawiają samopoczucie, pomagają się odprężyć, funkcjonować w sytuacjach społecznych, uciec od trudności. Często jednak okazjonalne sięganie po alkohol czy narkotyk stopniowo prowadzi do niekontrolowanego przymusu ich używania – do uzależnienia. Nadzieja na poprawę nastroju stanowi ogromną przeszkodę w radzeniu sobie z nałogiem nawet wówczas, gdy już wiesz, że rujnuje on życie twoje i twoich bliskich. Twój uzależniony mózg kusi, nakłania, przekonuje: „To ukoi ból”, „Gdy się napijesz, poczujesz się lepiej”, „Jeśli tylko zechcesz, możesz nad tym zapanować”, „To już ostatni raz”. Ulegasz więc. Nie po raz pierwszy. Właśnie dlatego potrzebujesz konkretnych narzędzi i umiejętności, które pozwolą ci wytrwać w trzeźwości, nawet gdy sytuacja, inni ludzie czy nastrój będą cię popychały na powrót w stronę używek. W niniejszym poradniku znajdziesz zestaw technik, których skuteczność potwierdziły badania naukowe, a które wywodzą się z trzech osobnych, choć uzupełniających się modeli: dialogu motywującego, terapii poznawczo-behawioralnej i uważności. Pomogą ci one podjąć trwałą decyzję o zmianie stylu życia, podtrzymać motywację, która w naturalny sposób ulega wahaniom, a także rozpoznać i zmienić „uzależniające myślenie”, które zwiększa podatność na nawrót uzależnienia. Przy podejmowaniu codziennych decyzji twoje myślenie będzie nastawione na proces zdrowienia, dzięki czemu wytrwasz w abstynencji. Poradzisz sobie z przytłaczającymi myślami, frustracją, słabościami, brakiem wiary w siebie, gniewem, lękiem. Zaczniesz czerpać przyjemność z codziennych, zwyczajnych pozytywnych doświadczeń, a co najważniejsze – przejmiesz kontrolę nad własnym życiem.
24. W ciemnej dolinie.
Rodzinna tragedia i tajemnica schizofrenii. Galvinowie mogliby być ucieleśnieniem amerykańskiego snu. Dan i Mimi wzięli ślub zaraz po II wojnie światowej, rodzinę zakładali w czasach rosnącego dobrobytu, awansowali do klasy średniej, kupili piękny dom. Marzyli o dużej rodzinie i ich marzenie się spełniło, doczekali się aż dwanaściorga dzieci. Ale za zamkniętymi drzwiami rozgrywał się dramat. Jeden po drugim ich sześciu synów traciło kontakt ze światem. Diagnoza – schizofrenia – w tamtych czasach była jak wyrok dla całej rodziny. Tragedia Galvinów okazał się szansą dla psychiatrii. Przebadanie tak wielu blisko spokrewnionych osób pozwoliło naukowcom i lekarzom lepiej zrozumieć tajemnicę tej niezwykle złożonej choroby, której leczenie bywało nieraz bardziej wyniszczające niż same objawy. Kolker zręcznie łączy przejmującą historię rodziny Galvinów, którą opisuje szczegółowo i z ogromną empatią, z fascynującymi dziejami psychiatrii. Ale „W ciemnej dolinie” ma również trzeci wymiar – to socjologiczny portret Ameryki drugiej połowy XX wieku, jej pragnień, ambicji i wypieranych problemów.
25. Wczoraj byłaś zła na zielono.
"Wiedziałam, że zawsze muszę być gotowa na scenariusz dziki, dziwny. I że musimy się w nim trzymać razem." Bezkompromisowa i brawurowa – taka jest autobiograficzna proza Elizy Kąckiej. To opowieść o podwójnym doświadczeniu pewnej odmienności i nieprzystawalności do narzuconych społecznie ram. O mozolnym, ale pięknym budowaniu trudnej, nieoczywistej relacji. O byciu matką i córką. O życiowym dryfie, performowaniu świata i wydreptywaniu wiedzy. O dzielności. O miłości. O życiu w kokonie i wychodzeniu z niego motylem. O tym, ile mogą znaczyć słowa i jak to jest widzieć je w kolorach.
26. Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece.
Inspirująca opowieść o miłości, rozwoju i ukojeniu, które można znaleźć na stronach książki. Bo każdy ma swoją historię, trzeba ją tylko odnaleźć. "Czego szukasz?” – pyta odwiedzających bibliotekę Sayuri Komachi, tajemnicza bibliotekarka, która jakimś cudem zawsze wie, która z tysięcy książek najlepiej przysłuży się konkretnej osobie.
27. Wyborny trup.
"Wyborny trup" to dystopijna opowieść o moralnym upadku ludzkości. Czym może skończyć się łamanie zasad i nieustanna pogoń za bogactwem? Jeśli masz wystarczająco mocne nerwy, to tutaj znajdziesz odpowiedź. Marco jest rzeźnikiem. Po dniu Przemiany wszystko się zmieniło, a specjalne mięso stało się chodliwym towarem. Zawsze znajdą się chętnie na ten wyjątkowy rarytas. Marco doskonale wie również o tym, że ta branża rządzi się własnymi zasadami, a ich złamanie może skończyć się tragicznie. Niezależnie od wszystkiego jego instynkt przetrwania każe mu żyć. Zdruzgotany po utracie ukochanej osoby obserwuje otaczający go świat, który z każdym dniem coraz bardziej pogrąża się w mroku. Ludzka moralność powoli staje się mitem. Ludzie nie mają żadnych skrupułów i dają upust swoim najgłębiej skrywanym żądzom. Pewnego dnia życie Marco zaczyna się zmieniać za sprawą wyjątkowego prezentu od jednego z klientów. Dostał wspaniałą samicę, która warta jest fortunę. Czym zasłużył sobie na to wyróżnienie? Domowe hodowle są surowo zakazane, więc tą drogą nie może podążyć. Może ustawić się do końca życia, sprzedając wyjątkowy towar albo urządzając z niego pyszną ucztę. Chociaż istnieje jeszcze jedno wyjście...
28. Ziemianki. Co panie z dworów łączyło z chłopkami.
Postępowe dobrodziejki czy strażniczki patriarchatu? Szkoła w Nałęczowie, działająca w pierwszej połowie XX wieku, wpisuje się w ostatni rozdział historii polskiego ziemiaństwa. W prowadzonej przez ziemianki placówce nauczano kobiety z różnych klas – choć w założeniu przede wszystkim chłopki – fachowego prowadzenia gospodarstwa. Marta Strzelecka rozmawia z rodzinami nauczycielek pracujących niegdyś w nałęczowskiej szkole oraz z dziećmi i krewnymi absolwentek, zgłębia archiwa, międzywojenną prasę, prace naukowe i zastanawia się, jak układały się relacje między ziemiankami i chłopkami i jakie znaczenie miały starania pań z dworów, by zbliżyć do siebie włościanki. "Ziemianki" opisują, jak rozwijał się system edukacji kobiet w Polsce, jak zmieniało się postrzeganie roli pani domu, osoby wolnej i samodzielnej, oraz jak w ówczesnej rzeczywistości kobiety wspierały się wzajemnie. I jak dużo my, w kolejnych pokoleniach, możemy mieć wspólnego z tamtymi córkami, żonami, partnerkami czy kobietami wybierającymi życie bez mężczyzn. Opowieść o dawnych podziałach klasowych i wyboistej drodze do emancypacji.
29. Zjedz tę żabę.
Międzynarodowy bestseller, który pomógł milionom ludzi w ustalaniu priorytetu, organizacji zadań i podniesieniu wydajności w pracy. Teraz pełen rad i narzędzi dostosowanych do potrzeb młodszych czytelników – idealny dla uczniów i studentów! Nigdy nie jest za późno na zjedzenie żaby! Książka, którą trzymasz w rękach, to adaptacja międzynarodowego bestsellera Briana Tracy'ego na temat zarządzania czasem, pt. Zjedz tę żabę! Jej głównym celem jest pomóc zestresowanym i przytłoczonym nadmiarem zajęć uczniom i studentom osiągnąć życiowy sukces. Bo młodzi ludzie podobnie jak dorośli mają problem z zarządzaniem swoim czasem. Liczne zadania w szkole czy na uczelni, korepetycje, praktyki i staże, obowiązki wobec rodziny, zajęcia pozalekcyjne, np. sportowe czy związane z hobby, powodują, że dzisiejsi uczniowie i studenci nieustannie walczą z czasem, by uporać się z lawiną obowiązków. Jak osiągać lepsze wyniki w nauce, sprawnie zarządzać zadaniami oraz zwalczyć skłonność do zwlekania? Książka Zjedz tę żabę! pomogła ponad 2 milionom ludzi na całym świecie w lepszym organizowaniu i skróceniu czasu wykonywania swoich zadań. Ten światowy bestseller został teraz dostosowany do potrzeb uczniów i studentów. Brian Tracy przekazuje w nim wskazówki, narzędzia i techniki dotyczące organizacji czasu, wyznaczania zadań i wykonywania ich (nawet jeśli nie są one interesujące). Pokazuje, jak radzić sobie ze stresem i rozwijać umiejętności, które pozwolą młodym ludziom osiągnąć w życiu więcej, niż mogliby się spodziewać. To książka, którą zdaniem rodziców i nauczycieli Brian Tracy powinien napisać już dawno temu. Międzynarodowy bestseller, który pomógł milionom ludzi w ustalaniu priorytetu, organizacji zadań i podniesieniu wydajności w pracy. Teraz pełen rad i narzędzi dostosowanych do potrzeb młodszych czytelników – idealny dla uczniów i studentów!
